Jeśli twoje życie jest pełne impulsywności, zachowań autodestrukcyjnych (próby samobójcze i/lub samookaleczenia, ryzykowne kontakty seksualne, niepohamowane zakupy i in.). Wahań nastroju, napadów złości, wrogości, lęku, zwłaszcza przed opuszczeniem, przewrażliwienie na punkcie odrzucenia a nie dotyczy to Ciebie. – Prawdopodobnie żyjesz z osobą dotkniętą zaburzeniem osobowości z pogranicza. Kontakt z osobą z osobowością z pogranicza może być dla osób bliskich bardzo przykrym doświadczeniem. W innych często wzbudzają skrajne reakcje – pragnienie uratowania ich, poczucie winy, głęboką bezsilność, wściekłość, nienawiść, lęk i in.
Zaburzenie osobowości z pogranicza
Osoby u których wykształciło się to zaburzenie osobowości, mają niepewny obraz ja. Charakteryzują się one stanem ciągłego kryzysu emocjonalnego. W kontaktach z innymi ludźmi pragną bliskiej relacji, wyłączności, pewności że nie zostaną porzucone. Jednak, gdy taką relację stworzą – ciągle obawiają się porzucenia lub całkowitego zagarnięcia przez tę drugą osobę. Do tego stopnia że lękają się, że ich własne ja zostanie zatracone. Nie są w stanie odbierać innych ludzi jako posiadających zarówno dobre jak i złe cechy. Przejawiają tendencję do postrzegania innych w skrajnych kategoriach jako bardzo dobrych lub bardzo złych. Przy czym ten stosunek do innych osób nie jest stały i może ulegać wielokrotnym zmianom, nawet w ciągu jednego dnia. Bardzo trudno jest im dostrzegać „odcienie szarości” w zachowaniach i intencjach innych ludzi. Podobne problemy mają z postrzeganiem swoich różnych, często sprzecznych zachowań. Często odczuwany ból, głęboki wstyd, poczucie obnażenia, poniżenia, porzucenia, odrzucenia. Jak również złość i niskie poczucie własnej wartości mogą czasem być rozładowywane za pomocą impulsywnych, autodestrukcyjnych zachowań.
fot. psychodynamika.net
Osobowość z pogranicza (borderline personality disorder) to jedno z zaburzeń osobowości uwzględnionych w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-10) oraz w klasyfikacji zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM-5). To zaburzenie osobowości które zaczęto opisywać w pierwszej połowie XX w. Opisy dotyczyły pacjentów zbyt zaburzonych aby podjąć klasyczną psychoanalizę i na tyle „zdrowych” że nie można było diagnozować u nich schizofrenii. Cechą charakterystyczną dla tego zaburzenia była stabilna niestabilność. Szacuje się że to zaburzenie dotyka około 1-2% populacji. Znacznie częściej jest diagnozowana u kobiet (75 % przypadków). Jest to zaburzenie które może doprowadzić do śmierci. Szacuje się że około 10% ludzi dotkniętych nim popełnia samobójstwo.
Przyczyny
Przyczyna zaburzenia jest złożona. Obejmuje czynniki genetyczne, neurobiologiczne, rodzinne i wewnątrz psychiczne. Prawdopodobnie istnieje genetyczne podłoże dla tego zaburzenia, które nie przesądzają o zachorowalności. Żeby rozwinęły się objawy potrzebne są pewne zdarzenia wyzwalające. Badania wykazują, że wielu pacjentów z tym zaburzeniem było ofiarą molestowania seksualnego w dzieciństwie. Wielu z nich na wczesnym etapie swojego życia doświadczyło rozłąki i utraty, zaniedbania ze strony rodziców i/lub wychowywały się w domach gdzie sytuacja rodzinna była chaotyczna lub traumatyczna.
fot. fotolia.pl
Leczenie
Badania, w tym również długoterminowe, wskazują że w większości przypadków pacjenci z tym rozpoznaniem reagują pozytywnie na leczenie. Podstawową formą leczenia zaburzenia osobowości z pogranicza pozostaje psychoterapia. Leczenie zazwyczaj trwa kilka lat i dąży do zmiany poprzez integrację rozdzielonych aspektów struktury osobowości pacjenta. Jak dotąd, żadne środki farmakologiczne nie wykazały się efektywnością i skutecznością w leczeniu zaburzenia osobowości z pogranicza. Ze względu na bardzo duże zróżnicowanie objawów przepisywanie leków dla tej grupy pacjentów jest bardzo trudne i często może pogorszyć stan pacjenta niż przynosić oczekiwane korzyści. Jednak należy rozważyć wraz z lekarzem psychiatrą włączenie leczenia farmakologicznego w wypadku współwystępowania innych zaburzeń jak chociażby duża depresja. Wtedy pacjent powinien mieć jasność że pomoże mu to pokonać objawy depresji ale nie wyleczy objawów zaburzenia osobowości.
Zobacz również:
tagi: psychoterapia Lublin, zaburzenia osobowości, osobowość z pogranicza, psycholog, leczenie